پیشبینی کیفیت رابطه زناشویی بر اساس سبکهای دلبستگی و طرحواره های ناسازگار اولیه

پژوهش حاضر با هدف بررسی و پیشبینی کیفیت رابطه زناشویی براساس سبکهای دلبستگی و طرحواره های ناسازگار اولیه در افراد متاهل عادی و متقاضی طلاق صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش را تمامی افراد متاهل عادی و متقاضی طلاق شهرستان بروجرد در سال ۱۳۹۸ تشکیل دادهاند که به طورکلی ۲۵۶ نفر شامل ۱۲۸ نفر متقاضی طلاق و ۱۲۸ نفر را افراد متاهل با وضعیت عادی تشکیل میدهند؛ که ۱۱۵نفر از حجم نمونه را مردان و ۱۴۱ نفر را زنان شامل میشوند. در این پژوهش برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ، پرسشنامه کیفیت رابطه زناشویی باسبی و پرسشنامه سبکهای دلبستگی کولینز و رید استفاده گردیده است. پس از تحلیل داده ها مشخص شد سبک دلبستگی ایمن و سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا میتوانند میزان کیفیت رابطه زناشویی را پیشبینی کنند. همچنین نتایج پژوهش رابطه معناداری میان سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی و کیفیت رابطه زناشویی نشان نداد. تحلیل داده های مربوط به زیر مقیاسهای طرحواره های ناسازگار اولیه در افراد نشان میدهد که از بین طرحواره های ناسازگار اولیه طرحواره های محرومیت هیجانی، شکست، وابستگی / بی کفایتی، و استحقاق / بزرگ منشی به صورت منفی و طرحواره های آسیب پذیری در برابر ضرر و بیماری و ایثار به صورت مثبت توانستهاند کیفیت زناشویی را پیشبینی کنند. همچنین میتوان از داده ها چنین استنباط کرد که بین کیفیت رابطه زناشویی در مردان و زنان تفاوت وجود دارد و براساس تفاوت میانگینها، کیفیت رابطه در مردان بهتر از زنان است و نیز در سبکهای دلبستگی تنها در سبک ایمن بین مردان و زنان تفاوت وجود داشت و این سبک در مردان بهتر از زنان بود. همچنین در بررسی تفاوت طرحواره های ناسازگار اولیه، بین طرحواره های رهاشدگی، شکست، اطاعت و خویشتن داری / انضباط ناکافی بین دو جنس تفاوت وجود دارد که براساس تفاوت میانگینها این طرحواره ها در زنان بیشتر از مردان میباشد. به طورکلی باید گفت سبکهای دلبستگی و طرحواره های ناسازگار اولیه توانایی پیشبینی کیفیت رابطه زناشویی را در افراد دارا میباشند.