بررسی میزان شیوع ناهنجاری های اسکلتی عضلانی و ارتباط آن با سابقه کاری در پرستاران رسمی مذکر شاغل در یک مرکز درمانی نظامی شهر تهران طی سال ۱۳۹۸

زمینه و هدف: شیوع نسبتا زیاد میزان ناهنجاری­های ساختاری و همچنین اهمیت تشخیص به موقع این ناهنجاری­ها در پیشگیری از بروز آسیب­های بعدی در کارکنان هر سازمانی امری ضروری به نظر می­رسد. هدف تحقیق حاضر بررسی میزان شیوع ناهنجاری های اسکلتی عضلانی و ارتباط آن با سابقه کاری در پرستاران رسمی مذکر شاغل در یک مرکز درمانی نظامی طی سال ۱۳۹۸ بود. روش ها: مطالعه مقطعی حاضر در یک مرکز درمانی نظامی شهر تهران انجام گرفت و طی آن ۱۵۹ نفر از پرستاران رسمی مذکر شاغل در بخش­های مختلف مرکز درمانی نظامی در سال ۱۳۹۸ مورد معاینه قرار گرفتند. نمونه گیری به صورت هدفمند صورت گرفت که طی آن تعداد ۱۰۴ پرستار رسمی مذکر که دارای ناهنجاری­های سر به جلو و کایفوز بودند وارد تحقیق شدند. ابزارهای مورد استفاده در این تحقیق عبارت بودند از پرسشنامه اطلاعات فردی شامل (سن، قد، وزن، BMI، سابقه کاری، میزان ساعت کاری، بخش محل خدمت)، خط­کش منعطف و گونیامتر (برای اندازه­گیری زوایای کایفوز پشتی و سربه جلو). تجزیه و تحلیل داده­ها بوسیله نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ در سطح معناداری ۰۵/۰≥P < /span> انجام گرفت. یافته ها: از میان ۱۵۹ نفر از پرستاران نظامی، تعداد ۱۰۴ نفر با میانگین سنی ۹±۶/۳۵ سال و سابقه کاری ۹±۸/۱۴ سال حضور داشتند. شیوع ناهنجاری­های سربه جلو و کایفوز افزایش یافته به ترتیب ۹۳/۲۸ درصد و ۴۷/۳۶ درصد بود. همچنین یافته­ها نشان دهنده همبستگی مثبت بین سابقه کاری با ناهنجاری سربه­جلو (۲۲۸/=, r۰۲۰/۰=P < /span>) و سابقه کاری با کایفوز افزایش یافته (۲۹/۰=, r۰۰۳/۰=P < /span>) بود. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر حاکی از شیوع نسبتا بالای ناهنجاری­های سربه جلو و کایفوز در میان پرسنل پرستاری نظامی می­باشد و از لحاظ آماری نیز میزان شیوع این ناهنجاری­ها در پرستاران با سابقه کاری بالاتر، به مراتب بیشتر بود. لذا لازم است در وهله­ اول عوامل موثر در وقوع این ناهنجاری­ها شناسایی و در وهله­ دوم به حذف و یا اصلاح آنها پرداخته گردد.