ارتباط بین سرمایه فکری و عملکرد در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی

اهداف: دانشگاه ها و دیگر عرضه کنندگان آموزش عالی نقش مهمی در توسعه جامعه دانایی محور ایفا می کنند. سرمایه فکری عنصر کلیدی در دستیابی به مزیت رقابتی پایدار است. هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش و ارتباط سرمایه فکری و عملکرد نظام دانشگاهی بود. روش ها: این پژوهش پیمایشی در سال ۱۳۹۱ در ۶ دانشگاه ایران انجام و دو گروه نمونه در مطالعه وارد شد. ابزار پژوهش شامل دو پرسش نامه محقق ساخته خبرگان دانشگاهی و نظرسنجی وضعیت سرمایه فکری در دانشگاه ها بود. به منظور بررسی داده ها از آزمون های همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام، T تک نمونه ای و تحلیل واریانس چندمتغیره در قالب نرم افزار آماری SPSS ۱۳ استفاده شد. یافته ها: میانگین عملکرد نظام دانشگاهی از نظر اعضای هیات علمی ۳۰/۳۶±۸۷/۵۲ بود و با سرمایه انسانی، سرمایه رابطه ای و سرمایه ساختاری رابطه مثبت و معنی دار داشت. بین عملکرد نظام دانشگاهی با زیرمولفه های هیات علمی، دانشجو، کارکنان، فرهنگ سازمانی، ارتباط با صنعت و تعاملات علمی رابطه مثبت و معنی دار مشاهده شد. در مولفه سرمایه انسانی و سرمایه رابطه ای بین دانشگاه ها تفاوت معنی داری وجود داشت، اما در سرمایه ساختاری بین دانشگاه ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: مولفه های سرمایه فکری بر عملکرد نظام دانشگاهی موثر هستند و با توجه به وضعیت متوسط دانشگاه های ایران در این مولفه ها، مدیریت مطلوب تر سرمایه فکری در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی منجر به بهبود عملکرد نظام دانشگاهی می شود.