راهبرد در سنجش تعامل منظر شهری با اکولوژی شهری ( رویکرد برنامه دهی توسعه شهری)

اکولوژی در لغت به معنای «بوم شناسی» و در اصطلاح به معنای رابطه طبیعی میان گیاهان، حیوانات و انسان ها و محیط زیست آن ها است. از طرفی منظور از منظر شهری دید و تصور انسان از تمام آنچه در سطوح افقی و عمودی شهر دیده می شود و در مرحله نخست بدون هیچ واکنش ذهنی از محیط در ذهن انسان درک می شود. امروزه با توجه به توسعه شهرنشینی مدرن، علم و تکنولوژی، توسعه کالبدی شهرها با توجه به پیشبرد های علمی، میان انسان و طبیعت در محیط زیست و کالبد شهر جدایی افتاده است لذا در این میان مفهومی چون «اکولوژی منظر شهری» مطرح می شود که توجهی به آن نشده است. پژوهش حاضر به منظور بررسی دو مفهوم و مبانی نظری در پژوهش های اصولی مرتبط با مفاهیم منظر شهری و اکولوژی شهری، در جهت دست یابی به طریقه هم پوشانی این مفاهیم همگام با رویکرد برنامه دهی توسعه شهری انجام شده است. در زمره این پژوهش سعی شده است با مطالعات مفاهیم منظر شهری و اکولوژی شهری و مقایسه بین این دو مفهوم به کاهش جدایی میان چالش های انسان و محیط شهری دست پیدا کرد. در این پژوهش ویژگی های منظر شهری و اکولوژی شهری به شیوه توصیفی - تحلیلی نقد و بررسی می شود و به روش قیاسی - استنتاجی، وجوه اشتراک و افتراق آنها مطرح می شود تا بتوان به جایگاه صحیح این دو رویکرد در حوزه شهرسازی و برنامه های توسعه شهری دست یافت.