تاثیر حس روان شناسی تعلق به مکان بر رفتار انسان

حس تعلق به مکان را می توان رابطه ای عاطفی و پر معنا بین شخص و مکان توصیف کرد، پیوندی احساسی که مردم آن مکان را به عنوان قرارگاهی برای بازگشت بدان ارزشمند بدانند .در حقیقت احساس تعلق به مکان شاخصی است که از طریق آن می توان میزان متمایز بودن آن مکان را برای مردم، نسبت به دیگر مکان ها سنجید. مسلم است که این تمایزات حاصا جمیعی از عوامل مادی و معنوی شامل محیط کالبدی و معماری، محیط اجتماعی و نوع فعالیت ها، سطح فرهنگ و تاریخ، ابعاد شخصی و روانشناسانه می باشد .احساس دلبستگی و تعلق به مکان در این میان، ملجا و پناهگاهی است تا او را از تعلیق رهایی بخشید و به آرامش برساند. در واقع حس تعلق یک نیاز در سطح بالاست، که بیشتر مکان ها با رویکردی طراحی شده اند که فقط، نیازهای این سطوح را برآورد می کنند و نمی توانند ضروریت را تامین کنند. و این مساله کمتر مورد توجه معماران، طراحان و برنامه ریزان شرری قرار گرفته است. روانشناسی حس تعلق به مکان به صورت عام و همچنین عوامل محیطی به صورت خاص از جمله مواردی است که به جهت نقش و تاثیری که بر رفتار و روان انسان دارند حائز اهمیت می باشند بنابراین مکان به عنوان بستر فعالیت و زندگی انسان می باشد و همچنین تاثیر شرایط محیطی بر انسان اجتناب ناپذیر است. توجه به حس تعلق و تاثیرات آن برانسان می تواند بر روان و خلق و خوی انسان تاثیر گذار باشد. بنابراین می توان اینگونه گفت که حس مکان به معانی ادراک ذهنی مردم از محیط و احساسات کم و بی آگاهانه از محیط خود می باشد که شخص را در ارتباطی درونی با محیط قرار می دهد به طوری که فهم و احساس فرد با زمینه معنایی محیط پیوند خورد و یکپارچه می شود. با توجه به موارد ذکر شد این پژوهش بر آن است تا به بررسی حس تعلق به مکان و تاثیرات روان شناسی آن بر رفتار افراد و تاثیرات آن را بر افراد بپردازد.