شیوه های کاربرد سازه دستوری "واژه عطف" در متون ادبی

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 122

فایل این مقاله در 27 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JRLL-1-1_007

تاریخ نمایه سازی: 30 خرداد 1402

چکیده مقاله:

در زبان فارسی کلمه­ های مرکبی که با الگوی ساختاری «واژه + و + واژه = واژه» ساخته می­ شوند، واژه­ عطف می­ خوانند. این نام گذاری بر کلمه و مرکب بودن این نوع سازه­ ها در تقابل با ترکیب و گروه نحوی همپایه تاکید می ­کند. با توجه به مطالعات زبانی و دستوری که پیشینه پژوهش حاضر بوده و از جنبه­ های گوناگون به ویژگی­ های ساختاری و معنایی این سازه مرکب و تبیین روابط میان پایه­ های آن پرداخته ­اند، واژه­ عطف متناسب با ساختار غالبا معنای ترکیبی و تصویر روشنی دارد که در راستای اهداف نوواژگانی و مقوله ­سازی در زبان فارسی کاربرد می ­یابد. مقاله حاضر ضمن توجه به این ویژگی­ ها، به توصیف و تحلیل کیفی کاربردهای این ساخت دستوری در پیکره ­ای متشکل از چند متن ادبی پرداخته است. یافته­ های تحقیق نشان می­ دهد که اجزای این سازه مرکب با توجه به ساخت نحوی آن هم­آیی واژگانی، و استقلال نمایشی دارند و با این ویژگی ­ها جابه­ جایی، تفکیک، و تغییر ترتیب آن ها در متون ادبی روایی و رواج یافته است. ازاین رو، خمسه نظامی عرصه کاربردهای بی ­پروای گونه مرکب عطفی است، کاربرد مرکب اتباعی و اصوات مرکب عطفی در شعر مولانا تشخص دارد، و اصوات مرکب عطفی در شعر نیمایی و غزل معاصر دارای بسامد است. نوعی یکسان انگاری میان سازه واژه ­عطف با ساخت نحوی همپایه در متون ادبی محسوس است تا آنجا که در متون معتدلی همچون شعر سعدی و غزل حافظ، چیدمان و توزیع نحوی کلام به گونه ­ای است که تشخیص مرکب عطفی از گروه نحوی همپایه با دشواری بیشتری همراه است.

نویسندگان

هوشنگ مرادی

گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

مصطفی گرجی

گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

علی امینی

گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • ابتهاج، هوشنگ. (۱۳۹۵). سیاه مشق. تهران: کارنامه ...
  • اخوان ثالث، مهدی. (۱۳۸۴الف). آخر شاهنامه، تهران: زمستان و مروارید ...
  • (۱۳۸۲). از این اوستا. تهران: مروارید و زمستان ...
  • (۱۳۷۶). ترا ای کهن بوم و بر دوست دارم: مجموعه ...
  • (۱۳۸۴ب). زمستان. تهران: مروارید ...
  • اصغری بایقوت، یوسف. و دهرامی، مهدی. (۱۳۹۹). «جایگاه ترادفات معطوف ...
  • امین­پور، قیصر. (۱۳۹۷). مجموعه کامل اشعار. تهران: مروارید ...
  • بهبهانی، سیمین. (۱۳۸۰). از سالهای آب و سراب. تهران: سخن ...
  • بهمنی، محمد علی. (۱۳۹۵). مجموعه اشعار. تهران: نگاه ...
  • بیهقی، محمد بن حسین. (۱۳۸۰). تاریخ بیهقی. به کوشش منوچهر ...
  • جم، بشیر. (۱۳۹۱). «چگونگی تشکیل ترکیب­های عطفی و تمایز آن ...
  • حاجی­آقابزرگی، فاطمه، وفایی، عباسعلی و فهیمی، رضا. (۱۴۰۰). «اتباع سبک ...
  • حافظ، شمس الدین محمد.(۱۳۷۴). دیوان ... حافظ شیرازی از روی ...
  • حسینی، سیداحمد. (۱۳۹۵). غزل روزگار ما. تهران: نیماژ ...
  • خالقی مطلق، جلال. (۱۳۹۳). یادداشتهای شاهنامه، بخش یکم. تهران: مرکز ...
  • خطیب رهبر، خلیل. (۱۳۸۱). دستور زبان فارسی. تهران: مهتاب ...
  • ذاکری، مصطفی. (۱۳۸۱). اتباع و مهملات در زبان فارسی. تهران: ...
  • زبردست، ایرج. (۱۳۹۶). گزینه رباعی. تهران: مروارید ...
  • سپهری، سهراب. (۱۳۸۴). هشت کتاب. تهران: طهوری ...
  • سعدی، مصلح‎ بن عبدالله. (۱۳۸۵). کلیات سعدی. به تصحیح محمدعلی ...
  • شاملو، احمد. (۱۳۹۲). مجموعه آثار، ج۱. تهران: نگاه ...
  • شعار، جعفر. (۱۳۴۲). «بحثی درباره اتباع»، یغما، س ۱۶ (۱۸۲): ...
  • شفیعی کدکنی، محمدرضا. (۱۳۹۱). تازیانه­های سلوک. تهران: آگه ...
  • (۱۳۸۹). شاعر آینه­ها: بررسی سبک هندی و شعر بیدل. تهران: ...
  • (۱۳۷۶). موسیقی شعر. تهران: آگاه ...
  • شقاقی، ویدا. (۱۳۹۳). مبانی صرف. تهران: سمت ...
  • شمیسا، سیروس. (۱۳۸۳). نگاهی تازه به بدیع. ویرایش سوم. تهران: ...
  • صادقی، علی اشرف و ارژنگ، غلامرضا. (۱۳۵۸). دستور چهارم متوسطه. ...
  • صفوی، کورش. (۱۳۹۱). آشنایی با زبانشناسی در مطالعات ادب فارسی. ...
  • (۱۳۹۰). از زبان­شناسی به ادبیات. تهران: سوره مهر ...
  • (۱۳۹۴). معنی­شناسی کاربردی. تهران: همشهری ...
  • طباطبائی، علاءالدین. (۱۳۸۲). اسم و صفت مرکب در زبان فارسی، ...
  • (۱۳۹۵الف). ترکیب در زبان فارسی. تهران: کتاب بهار ...
  • (۱۳۹۵ب). فرهنگ توصیفی دستور زبان فارسی. تهران: فرهنگ معاصر ...
  • عمرانپور، محمدرضا. (۱۳۸۴). «ساخت­های همپایه و نقش زیباشناختی آن در ...
  • فتوحی، محمود. (۱۳۹۷). بلاغت تصویر. تهران: سخن ...
  • (۱۳۹۲). سبک­شناسی. تهران: سخن ...
  • فرخزاد، فروغ . (۱۳۸۸). دیوان. تهران: نیک­فرجام ...
  • فرشیدورد، خسرو. (۱۳۹۴). دستور مختصر امروز. تهران: سخن ...
  • فردوسی، ابوالقاسم. (۱۳۹۳). شاهنامه. به تصحیح خالقی مطلق. (تهران: مرکز ...
  • کریمی قهی، منصوره. (۱۳۹۷). «اتباع در زبان و ادب فارسی». ...
  • گرجی، مصطفی. (۱۳۹۴). قاف حرف آخر عشق. تهران: اساطیر ...
  • محمودی بختیاری، بهروز و کلانتری درونکلا، راحله. (۱۳۹۸). «ترکیبات عطفی ...
  • مرادی، هوشنگ، گرجی، مصطفی، وفایی، عباسعلی و کوپا، فاطمه. (۱۴۰۱). ...
  • منزوی، حسین. (۱۳۹۵). مجموعه اشعار. تهران: نگاه ...
  • مولوی، جلال الدین. (۱۳۷۶). مثنوی معنوی بر اساس نسخه تصحیح ...
  • (۱۳۷۵). دیوان شمس. به تصحیح بدیع­الزمان فروزانفر. تهران: نگاه ...
  • نظامی، الیاس. (۱۳۸۳). اقبالنامه. به تصحیح وحید دستگردی، ویرایش سعید ...
  • (۱۳۸۰). هفت پیکر. به تصحیح وحید دستگردی، ویرایش سعید حمیدیان ...
  • ناتل خانلری، پرویز. (۱۳۶۵). دستور تاریخی زبان فارسی. تهران: نشر ...
  • نسوی، محمدبن احمد. (۱۳۸۹). نفثه­المصدور. به تصحیح امیرحسین یزدگردی. تهران: ...
  • نصرالله منشی، نصرالله بن محمد. (۱۳۷۹). ترجمه کلیله ­و دمنه. ...
  • وفایی، عباسعلی. (۱۳۹۱). دستور تطبیقی(فارسی عربی). تهران: سخن ...
  • (۱۳۹۲). دستور توصیفی بر اساس واحدهای زبان. تهران: سخن ...
  • نمایش کامل مراجع