ارزیابی ترافیک و تردد شبکه های ارتباطی هنگام بحران زلزله، مورد پژوهی: منطقه ۳ شهر اصفهان

بروز زلزله های شدید بخصوص در شهرهای بزرگ می تواند آسیب های انسانی گسترده ای را به همراه آورد. شبکه حمل ونقل برای نجات جان مجروحین زلزله و ارائه سریع خدمات درمانی به آن ها، نقش اساسی دارد. لذا از شبکه حمل ونقل به عنوان شریان حیاتی نامبرده می شود. برای کاهش آسیب های انسانی احتمالی زلزله در هر شهر یا منطقه ای نیازمند به ارزیابی عملکرد شبکه حمل ونقل در پاسخ گویی به تقاضا، برای سفرهای امدادی بعد از زلزله هستیم. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی و تحلیل ظرفیت خیابان های منطقه ۳ شهر اصفهان و نقش ترافیک شبکه های ارتباطی در امدادرسانی و عوامل مرتبط با آن در هنگام زلزله می باشد. در این پژوهش با توجه به شاخص حجم سفر و ظرفیت خیابان ها، کیفیت آمدوشد و آسیب پذیری خیابان های اصلی در امدادرسانی هنگام بحران زلزله مشخص گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد که بعضی از خیابان های مهم منطقه به دلیل داشتن محدودیت ظرفیت و ترافیک بالا، ایمنی و سرعت کم، زیاد بودن تقاطع های چهارراهی و کوچه های بن بست، در صورت وقوع زلزله مشکل ساز خواهند شد و اینکه تعدادی از مراکز امداد و نجات ازنظر آسیب پذیری در وضعیت بدی قرار دارند و در زمان وقوع بحران به جای اینکه امدادرسانی کنند خود نیازمند امداد فوری می باشند. ازلحاظ ترافیک و کیفیت آمدوشد بسیاری از خیابان های اصلی در وضعیت نامطلوب قرار دارند یعنی ضریب V/C(نسبت ترافیک به ظرفیت) آن ها بالای ۷۵/۰ است. این موضوع روند امداد و نجات را هنگام زلزله دشوار می سازد.