اثر مکمل دهی حاد گلوتامین قبل از یک فعالیت بدنی درمانده ساز بر میزان لاکتات خون و شاخص درد در ورزشکارن جوان

زمینه و هدف:  نقش محافظتی گلوتامین در برابر تجزیه پروتئین ها و اثر بالقوه آن در بازتوانی پس از فعالیت های درمانده ساز، به خوبی مشخص نشده است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر مکمل دهی حاد گلوتامین قبل از یک فعالیت درمانده ساز بر میزان لاکتات خون و شاخص درد در ورزشکاران جوان بود. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی دوسوکور، ۱۶ ورزشکار مرد (سن: ۷۷/۱±۸۷/۲۱ سال، وزن: ۰۲/۶±۶۵/۷۲ کیلوگرم، نمایه توده بدن: ۷۵/۱± ۲۳ کیلوگرم برمترمربع) به صورت تصادفی در دو گروه مکمل گلوتامین (۸=n) و دارونما (۸=n) تقسیم شدند. گروه تجربی، ۶/۰ گرم مکمل گلوتامین همراه با ۵۰۰ میلی لیتر آب، به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن نیم ساعت قبل از فعالیت نوشیدند. گروه دارونما محلول دو درصد دکسترین را بدون گلوتامین مصرف نمودند. میزان لاکتات با استفاده از دستگاه لاکتومتر و شاخص درد با پرسشنامه مقیاس عددی درد (NPRS)، در فواصل زمانی قبل، بلافاصله، ۳۰ دقیقه و ۶۰ دقیقه پس از پروتکل درمانده ساز اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری ۰۵/۰>p مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: سطح لاکتات خون  و شاخص درد  بلافاصله پس از فعالیت درمانده ساز در هر دو گروه به طور معنی داری افزایش یافت (۰۵/۰>p).  در زمان ۳۰ دقیقه پس از اتمام فعالیت، سطح لاکتات خون و شاخص درد نسبت به بلافاصله بعد از فعالیت، در هر دو گروه کاهش معنی داری داشت (۰۵/۰>p). روند کاهش سطح لاکتات و شاخص درد  تا ۶۰ دقیقه پس از اتمام فعالیت همچنان ادامه داشت، اما این کاهش در گروه مکمل گلوتامین بیشتر از گروه دارونما بود (۰۵/۰>p). همچنین تفاوت بین گروهی معنی داری در سطح لاکتات خون (۳۰ و۶۰ دقیقه) و شاخص درد (بلافاصله، ۳۰ و۶۰ دقیقه) بعد از فعالیت درمانده ساز وجود داشت (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: پیشنهاد می شود ورزشکاران از مکمل گلوتامین، برای کاهش سطح لاکتات خون و شاخص درد قبل از اجرای فعالیت های درمانده ساز استفاده کنند.