بررسی معضلات و تغییرات اسکان غیررسمی در بازه های زمانی مختلف (مطالعه موردی : محله ی مرتضی گرد-تهران)

اولین قدم در راه توسعه شهری و بهبود زندگی اجتماعی- اقتصادی شهروندان، توسعه مناطق شهری در ابعاد محله ای می باشد. محله کوچک ترین و مهم ترین واحد شهری است که در تناقض با توسعه پایدار شهری است و در راستای توسعه شهری، نیاز به بهبود و ارتقاء دارد. یکی از این محلات که در چند سال اخیر رشد جمعیت فزاینده ای را به همراه ساخت و سازهای غیررسمی و غیراصولی تجربه می کند محله مرتضی گرد است که در جنوب شهر تهران قرار دارد. با توجه به ویژگی ها و معضلات موجود در این منطقه می توان آن را جزو سکونتگاه های غیررسمی برشمرد که از امکانات محدودی بهره می برد. در این مقاله از تحقیقات میدانی، تصاویر ماهواره ای سال های ۲۰۰۰، ۲۰۰۵، ۲۰۱۰، ۲۰۱۶ و ۲۰۲۱ و اطلاعات مرکز آمار استان تهران در سال های ۸۵، ۹۰ و ۹۵ استفاده شده تا با همپوشانی این اطلاعات بتوان سرعت رشد این محله را در ۲۰ سال اخیر مورد بررسی قرار داد و سپس در ادامه معضلات این محله شناسایی و تحلیل خواهد شد تا در مطالعات بعدی از این محله به عنوان مثالی برای اسکان غیررسمی استفاده شود تا بتوان با مقایسات بین این محله و مناطق دیگر میزان غیررسمی بودن آن ها با روش های توصیفی تحلیلی مورد سنجش قرار گیرد. تصاویر ماهواره ای نشان می دهد که در ۲۰ سال اخیر مساحت مناطق ساختمانی این محله به شدت رشد داشته است که باعث نابودی فضاهای سبز و تغییر کاربری زمین های کشاورزی شده است و غیررسمی بودن این منطقه باعث شده است تا این محله کمتر مورد توجه سازمان هایی همچون شهرداری قرار گیرد و از امکانات اساسی کافی بهره نبرد.