تحلیل ظرفیت ها و چالش فراروی تحقق شهر دوستدار کودک در منطقه ۹ شهرداری مشهد

شهرها به عنوان مهم ترین سکونت گاه های بشری عرصه حیات اجتماعی و فعالیت انسان محسوب می شوند و روند شهری شدن جمعیت جهان، شهرها را به مهم ترین فضاهای جغرافیایی تبدیل کرده است. برنامه ریزی شهری در دهه های گذشته عمدتا بر مبنای رفع نیازهای کلی شهروندان چون اقامت، اشتغال، حمل و نقل، تفریح، فراغت و... صورت می گرفت و به تدریج در دهه های کنونی نیازهای قشرهای مختلف سنی و جنسی شهروندان در کانون توجه قرار گرفته است و در این چارچوب شاهد خلق مفاهیمی چون شهر دوستدار سالمند، شهر دوستدار زنان و شهر دوستدار کودک هستیم. شهر دوستدار کودک متناسب با نیاز کودک به بازی، شادی، آموزش و... دارای مولفه ها و شاخص های خاصی است. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با استناد به منابع کتابخانه ای و یافته های میدانی به دنبال بررسی پتانسیل های شهر دوستدار کودک در منطقه ۹ شهر مشهد است. جامعه آماری در این پژوهش، والدین کودکانی است که در سنین ۱۲-۶ سالگی از امکانات فضاهای شهری منطقه ۹ مشهد استفاده می کنند. اهداف این تحقیق شامل تحلیل شاخص های شهر دوستدار کودک، شناسایی ظرفیت ها و چالش ها و همچنین شناسایی چشم انداز آتی شهر دوستدار کودک در منطقه ۹ شهرداری مشهد می باشد. در طی این پژوهش عوامل موثر بر تحقق الگوی شهر دوستدار کودک در منطقه ۹ کلانشهر مشهد بررسی شد. یافته های پژوهش نشان می دهد وضعیت شاخص های محیطی و سازمانی در منطقه ۹ شهر مشهد مناسب نیست و ایده شهر دوستدار کودک در این منطقه در آینده ای نزدیک قابل تحقق نمی باشد.