بررسی برخی خصوصیات کیفی و کمی زعفران در شرایط شبیه سازی شده On-farm

این آزمایش با هدف بررسی اثر برخی عوامل مدیریت زراعی شامل مصرف بقایای گیاهی، تراکم پیاز و عمق کاشت بر خصوصیات گل و پیاز و ویژگی های کیفی زعفران تحت شرایط مدیریت مزرعه ای کشاورزان در مزرعه ارگانیک دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در دو سال زراعی ۹۸-۱۳۹۷ و ۹۹-۱۳۹۸ به صورت کرت های نواری در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل مصرف بقایای گیاهی (صفر و ۶ تن کاه و کلش گندم)، تراکم پیاز (۱۰، ۲۰ و ۳۰ تن پیاز در متر مربع) و عمق کاشت (۸ و ۱۵ سانتی متر) بود. تعداد گل، وزن تر گل، وزن خشک کلاله، وزن کل پیاز های دختری، تعداد کل پیاز های دختری، قطر پیاز، وزن پیاز دختری و صفات کیفی (شامل پیکروکروسین، سافرانال و کروسین) بررسی شدند. نتایج این آزمایش در سال دوم نشان داد که اثر ساده کاربرد بقایای گیاهی، تراکم پیاز و عمق کاشت بر شاخص های عملکرد گل و شاخص های رشدی و عملکرد پیازهای دختری معنی دار بود (۰۵/۰≥p). اثر ساده و اثر متقابل دوگانه و سه گانه مصرف بقایای گیاهی، تراکم پیاز مصرفی و عمق کاشت پیاز بر صفات کیفی زعفران معنی دار نبود. مصرف بقایای گیاهی تعداد گل، وزن خشک کلاله و وزن خشک و تعداد پیازهای دختری در واحد سطح را به ترتیب ۱۵، ۱۸، ۱۵ و ۳ درصد در مقایسه با عدم کاربرد افزایش داد. بیشترین تعداد گل، وزن خشک کلاله و وزن خشک و تعداد پیازهای دختری در واحد سطح به ترتیب با ۴۱/۳۲۶ گل در متر مربع، ۱۸/۴۱۰ میلی گرم بر متر مربع، ۶۶/۱۰۴۲ گرم بر متر مربع و ۱۷/۱۴۰ پیاز دختری بر متر مربع برای کاربرد ۲۰ تن در هکتار پیاز مادری مشاهده شد. با افزایش عمق کاشت از ۸ به ۱۵ سانتی متر تعداد گل، وزن خشک کلاله و وزن خشک و تعداد پیازهای دختری به ترتیب ۱۱، ۱۵، ۴۵ و ۲ درصد بهبود یافت.