اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر سلامت روان دانشجویان سال اول علوم بهزیستی دانشگاه کرمان

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر سلامت روان دانشجویان سال اول دانشگاه علوم بهزیستی کرمان انجام گرفت. روش پژوهش از نوع آزمایشی به صورت پیش آزمون و پس آزمون میباشد. جامعه آماری، دانشجویان سال اول علوم بهزیستی به تعداد ۱۸۰ نفر که از این تعداد ۳۰ نفر با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری (آزمودنی) انتخاب گردیدند. آزمودنیها پس از گماردن تصادفی به دو گروه (آزمایش و کنترل) تقسیم شدند و پرسشنامه سلامت روان (گلدبرگ و هیلر) در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون بر روی آنها اجرا شد. نتایج تحلیل آماری آزمون T نشان دهنده آن است که سلامت روان افراد، اختلال در کارکرد جسمانی و کارکرد اجتماعی بین میانگین نمرات دانشجویان گروه آزمایش و گروه کنترل در پسآزمون تفاوت معنیداری وجود دارد و همچنین بین میانگین نمرات اختلال در خواب و اضطراب و افسردگی دانشجویان گروه آزمایش و کنترل در پسآزمون تفاوت معنیداری وجود ندارد به عبارتی آموزش مهارتهای ارتباطی بر اختلال در خواب و اضطراب و افسردگی دانشجویان تاثیر معنیداری نداشته است. به طور کلی نتایج تحلیل آماری بیانگر آن است که سلامت روان افراد بعد از آموزش مهارت ارتباطی افزایش یافته است (۰۳/۰ P<).