بررسی تاثیر طراحی مسکن معاصر متناسب با معماری بومی (نمونه موردی: خانه های تاریخی خیابان مولوی شهر قزوین)

بحران انرژی و تهدیدات زیست محیطی مصرف سوخت های فسیلی و تبعات آن بر زندگی بشر، از جمله مهمترین چالش های پیش روی انسان معاصر می باشد. یکی از راه های برون رفت از وضعیت فعلی، بازگشت به خویشتن خویش است؛ به عبارت دیگر بازگشت به معماری بومی و استفاده از تمهیدات این نوع معماری به بیان امروزی تاثیر بسزایی نه تنها در کاهش مصرف انرژی داشته بلکه در شکل گیری شخصیت معماری معاصر ایران نیز می تواند مفید فایده باشد. مساکن و ساختمان هایی که در گذشته ساخته می شد به علت رعایت اصول و معیارهای آب و هوایی در برابر عوامل نامساعد جوی عملکرد خوبی داشته و بطور طبیعی انسان را از شرایط آب و هوایی سرد و گرم حفظ می کرد. مسکن امروزی برگرفته از الگوهای غربی و بدون رعایت مسائل منطقه ای و اقلیمی طراحی می شوند که نتیجه آن تبدیل خانه ها به خوابگاه و نداشتن آسایش و احساس بی هویتی است. هدف این تحقیق انطباق ساخت و سازهای جدید با معماری بومی است. لذا در تحقیق حاضر تاثیر اقلیم بر معماری بومی و استفاده از آن در معماری جدید در راستای پیشنهاد راهکاری جدید برای استفاده از اقلیم در معماری مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور جمع آوری اطلعات تحقیقات میدانی و کتابخانه ای، استفاده شده است. نمونه موردی خانه های قدیمی خیابان مولوی شهر قزوین می باشد؛ که به د لیل تعداد بیشتر خانه های ثبتی میراث فرهنگی نسبت به سایر بخش های قزوین مورد مطالعه قرار گرفته است. با بررسی این خانه های قدیمی به نتایجی همچون جهت گیری خانه ها و الگوی چیدمان فضاها و ارائه پیشنهاداتی برای طراحی منازل مسکونی که در آینده در این محل ساخته خواهند شد، می رسیم.