تأثیر همگرایی منطقه ای بر توسعه و امنیت مناطق مرزی(مورد مطالعه : بوکو حرام در نیجریه و کامرون)

امنیت از مقولات بسیار مهم بشر از گذشته های دور بوده و در گذر زمان، اهمیت آن کاهش نیافته، بلکه هر روز فزونی یافته است. یکی از عوامل موثر بر امنیت، وجود گروه های مبارز، باندهای جنایتکار سازمانیافته در سراسر جهان و پیوند بین آنها می باشد. در سالهای اخیر ، ظهور و ارتباطات پیچیده گروه های تروریستی در آفریقا به نگرانی فزایندهای در سطوح ملی، منطقه ای و حتی بین المللی تبدیل شده است. در همین راستا، این گروه ها، غالبا ًمنازعات و بی ثباتی بین کشورهای هممرز را بر مبنای انگیزه های مذهبی، سیاسی یا اقتصادی،کسب قدرت، سرزمین و کنترل مردم بیگناه تقویت می کنند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر گروه تروریستی بوکو حرام بر توسعه و امنیت منطقه مرزی نیجریه و کامرون در پاسخگویی به این پرسش است که عوامل موثر بر فعالیتهای بی ثبات کننده و تهدید امنیت منطقه ای بوکو حرام در در امتداد مرز کامرون و نیجریه در غرب آفریقاکدام اند؟ پژوهش حاضر که ماهیتی توصیفی -تحلیلی دارد و داده ها و اطلاعات مورد نیاز آن به روش کتابخانه ای گردآوری شده در قالب نظریه پسا استعماری مطالعات مرزی بر این فرضیه استوار است که بوکوحرام می تواند با بهره برداری از عوامل و زمینه هایی همچون حاشیه نشینی، فقر، فساد، بی عدالتی، ناکامی دولت فدرال و مرزهای نفوذپذیر در راستای اعمال کنترل و قدرت بر منطقه رویکردی بسیار افراطی از اسلام را در بخشهایی از کامرون شمالی، نیجریه، چاد جنوبی و نیجر تحمیل کند. نتایج پژوهش نشان داد بهره مندی از استراتژی همکاری و انعقاد پیمان های دفاعی بین کشورهای مرزی ضمن تقویت امنیت منطقه ای و پشتیبانی پایه های اقتصادی شکننده می تواند در جهت بازدارندگی و کاهش هجوم و ترروریست های آینده موثر باشد به گونه ای که دولتها دارای ایالات مرزی باید در معاهدات همکاری استراتژیک متعهد شوند و ترتیبات امنیتی طولانی مدت مرزی برای مهار برنامه های توسعه طلبانه گروه هایی مانند بوکوحرام ایجاد کنند.