تدوین برنامه اجرایی به‌کارگیری سامانه‌های حمل و نقل هوشمند شبکه جاده‌ای کشور (فاز دوم از پروژه مدیریت راهبردی فناوری‌های بخش حمل و نقل؛ هوشمندسازی جاده‌ها)

معماری سیستم‌های هوشمند حمل‌ونقل، چارچوبی برای تعیین اجزای فیزیکی است که پیاده‌سازی سامانه، استانداردها و ارزیابی آن روی این چارچوب انجام می‌‌پذیرد. در حقیقت معماری سامانه هوشمند حمل‌و نقل اساساً تبادل اطلاعات و کنترل آن‌ها را میان سیستم‌ها در ترازهای مختلف (از تراز منطقی- کارکردی تا تراز صرفاً فیزیکی- تجهیزاتی) تعریف می‌کند. دستورالعمل پیشنهادی باید با طراحی دقیق فرآیندهایی برای زیرسیستم‌های دولتی و خصوصی، مشارکت مفید و موثر میان مراکز دولتی و خصوصی را تشویق و ترغیب نماید. معماری منطقی نیز به طور عمده گردش داده‌ها میان زیرسیستم‌ها برای دستیابی به وظایفی را که سیستم هوشمند باید به انجام برساند را معرفی می‌کند. در همین راستا و با توجه به امکانات موجود، دسته‌بندی خدمات کاربر در سیستم‌های هوشمند حمل و نقل با توجه به فعالیت‌هایی از قبیل آگاهی‌رسانی به مسافرین، مدیریت و بهره‌برداری ترافیک، خدمات خودرویی– همیاری راننده و کنترل خودرو، حمل‌ونقل بار و بهره برداری از خودروهای تجاری، مدیریت حمل ‌و نقل همگانی، مدیریت خدمات اضطراری در شرایط بحران، پرداخت‌های الکترونیک و تعمیر و ساخت و نگهداری معابر انجام می‌شود. در این پژوهش شاهراه شمالی جنوبی کشور از مبدأ تهران به مقصد بندر امام خمینی (ره) مورد مطالعه قرار گرفت. بدین ترتیب اطلاعات محور مذکور با استفاده از سیستم Mobile Mapping برداشت شده و با توجه به نیازهای احصاء شده در هر قطعه از محور با توجه به عملکرد خاص آن‌، آمار حوادث و تصادفات، اطلاعات هواشناسی، شرایط جوی و توپوگرافی و دیگر موارد مرتبط، خدمات کاربر مناسب در طول محور با توجه به محدودیت‌های موجود پیشنهاد گردید. در راستای صحت‌سنجی نحوه تخصیص سیستم‌های مختلف به قطعات مورد مطالعه محور، تحلیل‌های آماری و اقتصادی انجام گردید و امکان‌سنجی خرید و نصب و اجرای تجهیزات صورت پذیرفت. در راستای بهبود عملکرد نیز فرآیند اجرایی موردنیاز جهت بهره‌برداری و نگهداری سیستم‌های پیشنهادی ارائه گردید. در این پژوهش شاهراه شمالی جنوبی کشور از مبدأ تهران به مقصد بندر امام خمینی (ره) مورد مطالعه قرار گرفت. بدین ترتیب اطلاعات محور مذکور با استفاده از سیستم Mobile Mapping برداشت شده و با توجه به نیازهای احصاء شده در هر قطعه از محور با توجه به عملکرد خاص آن‌، آمار حوادث و تصادفات، اطلاعات هواشناسی، شرایط جوی و توپوگرافی و دیگر موارد مرتبط، خدمات کاربر مناسب در طول محور با توجه به محدودیت‌های موجود پیشنهاد گردید. در راستای صحت‌سنجی نحوه تخصیص سیستم‌های مختلف به قطعات مورد مطالعه محور، تحلیل‌های آماری و اقتصادی انجام گردید و امکان‌سنجی خرید و نصب و اجرای تجهیزات صورت پذیرفت. در راستای بهبود عملکرد نیز فرآیند اجرایی موردنیاز جهت بهره‌برداری و نگهداری سیستم‌های پیشنهادی ارائه گردید.