بررسی نقش تفکر انتقادی در میان اعضای هیات علمی: اثرگذاری درماندگی اخلاقی بر درگیری شغلی

توجه به درماندگی اخلاقی و درگیری شغلی، میتواند اثرات تخریب کننده وارد بر اعضای هیات علمی دانشگاه ها را از طریق تاثیر بر فرهنگ سازمانی و ایجاد چالشها و موانع روحی، اخلاقی و کاری، خنثی نماید. به همین منظور این مقاله نقش تفکر انتقادی در میان اعضای هیات علمی: اثرگذاری درماندگی اخلاقی بر درگیری شغلی را مورد بررسی قرار داده است. در این راستا یک پرسشنامه چهاربخشی محقق ساخته طراحی، و روایی آن توسط 15 نفر از اساتید و کارشناسان خبره درزمینه مدیریت، مورد تایید قرار گرفت. به منظور تجزیه وتحلیل رابطه میان متغیرها، و همبستگی تاثیرات میان سازه های پژوهش از روش معادلات ساختاری ا ستفاده شده ا ست. پایایی پرسشنامه از طریق آزمون آلفای کرونباخ تایید گردیده است. حجم نمونه این پژوهش از اعضای هیاتعلمی دانشگاه یزد و به روش کلاین بدست آمده است. جهت تحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSS22وSMART PLS استفاده گردیده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد بین درمانگی اخلاقی با عجین شدن با شغل رابطه وجود داشته بطوریکه مقدار ضریب مسیر (بتا) برابر 0/42 بوده و یک رابطه متوسط و مثبت وجود دارد. در فرضیه دوم بین درمانگی اخلاقی با تفکر انتقادی رابطه وجود دا شته بطوریکه مقدار ضریب م سیر برابر 0/36 بوده یعنی یک رابطه متوسط برقرار می باشد. طبق فرضیه سوم بین تفکر انتقادی با عجین شدن شغل رابطه وجود داشته و مقدار ضریب مسیر برابر 0/28 بوده و دارای یک رابطه متوسط و یا مثبت می باشد. نهایتا فرضیه چهارم پژوهش یعنی نقش میانجی گری تفکر انتقادی در رابطه بین درماندگی اخلاقی با عجین شدن با شغل تایید شده است.