مقایسه خودت نظیمی و حافظه کلامی در دانش آموزان با و بدون اختلال های یادگیری

پژوهش حاضر با هدف مقایسه خودتنظیمی و حافظه کلامی در دانش آموزان با و بدون اختلال های یادگیری، انجام گرفت. طرحپژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دوره ابتدایی مبتلا به اختلال های یادگیری شهرگنبدکاووس در سال تحصیلی ۹۵ - ۱۳۹۴ و دانشآموزان عادی همان شهر بودند. تعداد ۴۰ نفر از دانش آموزان مبتلا بهاختلال های یادگیری با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و تعداد ۴۰ نفر نیز از بین دانش آموزان عادی به روش نمونه-گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند و دو گروه از نظر سن، جنس، پایه تحصیلی و هوش همتا شدند. برای جمع-آوری داده ها از پرسشنامه های ارزیابی ناتوانایی های یادگیری عصب- روانشناختی کانرز ( ۲۰۰۴)، خودتنظیمی زیمرمن وماتینزپونز (۱۹۸۶) و آزمون هوش وکسلر کودکان برای حافظه کلامی (۱۹۸۷) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیلواریانس چندمتغیره (MANOVA) استفاده شد. یافته ها نشان داد خودتنظیمی و حافظه کلامی در دانش آموزان مبتلا به اختلال-های یادگیری از دانش آموزان بدون اختلال یادگیری کمتر بود است (۰۰۱ / ۰ = p). بر اساس نتایج، پیشنهاد میشود که جهت بهبودتوانایی خودتنظیمی و حافظه کلامی در دانش آموزان مبتلا به اختلال های یادگیری، به راهبردهای روانشناختی توجه شود ونیازمند توجه هر چه بیشتر دست اندرکاران تعلیم و تربیت است.