تحلیل و ارزیابی بافت های فرسوده شهری با استفاده از رویکرد بازآفرینی شهری (نمونه موردی: بافت های فرسوده شهر شیروان)

بافت ناکارآمد و فرسوده به مفهوم فرسودگی کالبدی و اجتماعی، محصول تاثیر و تاثر متقابل فرایندهای اجتماعی وفضای جغرافیایی است. بدین سبب موضوع بازآفرینی بافت های فرسوده شهری، همواره یکی از مسائل و چالش های شهرهای امروزی است که اندیشمندان حوزه های مختلف و مدیران شهری را به حیطه تلاش در جهت بازآفرینی و شناخت عوامل موثر بر آن کشانده است. درواقع بخشی از محیط شهری است که قابلیت زندگی در چنین بافت هایی از جنبه های مختلف کالبدی، ساختاری، اجتماعی و محیطی با شرایط و نیازهای زندگی کنونی مطابقت ندارد و با عنوان بافت های فرسوده ی شهری شناخته می شوند. از این رو پژوهش – حاضر باهدف تحلیل و ارزیابی شاخص های بافت فرسوده شهری در سطح شهر شیروان با استفاده از رویکرد بازآفرینی شهری انجام شده است این پژوهش ازنظر روش توصیفی تحلیلی و ازنظر هدف کاربردی است. داده ها با توزیع پرسشنامه میان ۳۸۴ نفر از شهروندان شهر شیروان به دست آمده است و نتایج با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون فریدمن در محیط SPSS تحلیل شده است. یافته هانشان می دهد که وضعیت شاخص های کالبدی و فرهنگی و اجتماعی در بافت های فرسوده در شهر شیروان نامطلوب است. با توجه به نتایج این تحقیق، بافت های نامناسب فرسوده شهری زیادی در شهر شیروان وجود داردکه اکثریت جمعیت شهروندان این شهر به آن واقف هستند بافت های مسکونی نامناسب ازنظر شاخص های کالبدی در چندین محلات شهر شیروان وجود دارد نکته ای که در حوزه مداخله در بافت های فرسوده شهری تحت عنوان بازآفرینی شهری بسیار حائز اهمیت است و مترصد توجهی ویژه از سوی مدیران شهری هستند.