بررسی اثر بخشی آموزش مهارت مثبت اندیشی بر امید تحصیلی در دانش آموزان دختر متوسطه اول پایه هفتم شهرستان قزوین

هدف از این تحقیق اثر بخشی آموزش مهارت مثبت اندیشی بر امید تحصیلی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول پایه هفتم است. از نظر هدف کاربردی و از نظر جمع آوری داده ها نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون است. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر پایه هفتم مقطع تحصیلی متوسطه پایه هفتم شهرستان قزوین بوده است. حجم نمونه در پژوهش حاضرشامل دو گروه پانزده نفره(انتظار وآزمایش)وبا روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انجام گرفت. از بین تمامی مدارس متوسطه ی دوره ی اول دخترانه ی شهرستان قزوین، پنج مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شد و فقط از بین دانش آموزان مدارس مذکور، تعداد سی نفر به صورت تصادفی در دو گروه انتظار و آزمایش انتخاب شد. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامه امید تحصیلی سهرابی و سامانی(۱۳۹۰) است که روایی آن با توجه به نظر اساتید ومتخصصان مورد تایید قرار گرفت وپایایی آن توسط آلفای کرونباخ ۸۲% برآورد گردید. جلسات آموزش مهارت های مثبت اندیشی در ده جلسه، به صورت هر هفته یک جلسه و پس آزمون اجرا گردید. و بعد از تمام شدن جلسه های آموزش مهارت مثبت اندیشی مجددا توسط پرسشنامه به سنجش امید تحصیلی در گروه آزمایش، پرداخته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی از آزمون کواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج پژوهش انجام شده نشان داد که، آموزش مهارت مثبت اندیشی بر امید تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه، تاثیر دارد. به عبارتی آموزش مهارت مثبت اندیشی سبب افزایش امید تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه شده است. با توجه به یافته ها به نظر می رسد که میتوان از آموزش مثبت اندیشی به عنوان برنامه آموزشی جهت بهبود عملکرد تحصیلی دردانش آموزان مقطع متوسطه استفاده نمود.