تحلیل و ریشه یابی نظریه قاضی سعید قمی در معناشناسی اسما وصفات الهی
محل انتشار: فصلنامه فلسفه دین، دوره: 9، شماره: 12
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 76
فایل این مقاله در 32 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPHT-9-12_003
تاریخ نمایه سازی: 5 شهریور 1402
چکیده مقاله:
مسئله صفات و معناشناسی اوصاف الهی و ارتباط آن با توحید حقیقی پروردگار، از جمله مسائل بنیادین الهیاتی است که همواره میدانی برای ظهور باورهای مختلف اندیشمندان اسلامی بوده است. در این میان قاضی سعید قمی از اندیشمندان بزرگ امامیه در روزگار صفویه، در زمینه وجود شناسی و معناشناسی اسما و صفات الهی دارای دیدگاهی ویژه بوده است که با آرای رایج و مشهور عالمان شیعه در این باب، اختلاف فراوانی دارد. نوشته ی پیش رو با بررسی آثار و سیر دگرگونی های فکری قاضی سعید نشان می دهد که وی در باب معناشناسی اوصاف الهی به الاهیات سلبی و توصیف خداوند به اوصاف فعلی معتقد است و نظریه خاص او در این باب تحت تاثیر روایات شکل گرفته است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رضا برنجکار
دانشیار گروه فلسفه، پردیس قم دانشگاه تهران
محمدحسین منتظری
دانشجوی دکتری کلام امامیه، پردیس قم دانشگاه تهران