تعیین سنگ منشا دولریت های نوار آتشفشانی-رسوبی پس از ژوراسیک شمال شهرکرد

سنگ های نیمه عمیق بازیک شمال شهرکرد واقع در پهنه زمین ساختی سنندج-سیرجان به صورت مجموعه ای از دایک ها و استوک ها رخنمون یافته اند که به دلیل نفوذ و جایگیری در مجموعه سنگ های آتشفشانی-رسوبی ژوراسیک فوقانی، سن این سنگ ها پس از این دوره و شاید تا اوایل کرتاسه باشد. این سنگ ها واجد ترکیب دولریتی هستند و بافت های اینترگرانولار، اینترسرتال و افیتیک را نشان می دهد. کانی های اصلی تشکیل دهنده دولریت ها، پلاژیوکلازهای کلسیک (لابرادوریت) که به دلیل اسپیلیتی شدن به آلبیت تبدیل شده و کلینوپیروکسن از نوع اوژیت و دیوپسید است. کانی های ثانویه شامل: کلریت، کلسیت و به میزان کمتر اپیدوت و کلینوزوئیزیت بوده و کانی های فرعی مشتمل بر: آپاتیت، مگنتیت، تیتانومگنتیت، ایلمنیت و اسفن در این سنگ ها حضور دارد. بر اساس شواهد ژئوشیمیایی و کانی شناسی، دولریت ها در دو گروه مجزا قرار می گیرد. گروه اول، دارای ماهیت توله ایت با سنگ منشا لرزولیت فوقانی است و در یک محیط کشش متعاقب فرورانش و به عبارتی در ادامه فرورانش تشکیل شده اند. گروه دوم، با ماهیت قلیایی و تحولی در محیط بازالت های میان صفحه اقیانوسی شکل گرفته و دارای سنگ منشا اکلوژیت است.