علیرضا مشکوری - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان
اسماعیل آقائی زاده - دانشیار گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان

بازآفرینی شهری به عنوان یکی از ابزار های مهم برنامه ریزی شهری برای کاهش مشکلات وضع موجود شهرها و افزایش قابلیتهای آن ها در ابعاد مختلف به مفهومی فراگیر در عرصه برنامه ریزی شهری تبدیل شده است. اما گذار از توجه صرف به وضع موجود شهرها از یک سو و سرعت تغییرات در فضاهای شهری به واسطه بهره گیری وسیع از فن آوری ها و نمایان شدن آن در قالب شهرهای هوشمند، به نظر می رسد شهرهای آینده را بسیار متفاوت تر از فرآیندی نمایان سازد که در چارچوب نماگرهای برنامه های کنونی بازآفرینی شهری نمی گنجد. از این رو بازبینی در نماگرهای فوق در راستای هماهنگی هر چه بیشتر با نماگرهای شهرهای هوشمند جهت برنامه ریزی برای شهرهای فردا ضروری به نظر می رسد. گام نخست در این مسیر مطالعه تطبقی بین نماگرهای دو مفهوم بازآفرینی شهری و شهرهای هوشمند است. از این رو این پژوهش با انجام مطالعات اسنادی و روش توصیفی تحلیلی تلاش نموده است تا براین ارتباط گام بردارد. نتایج پژوهش نشان می دهد که بازآفرینی شهری در اتمام ابعاداقتصادی، اجتماعی- فرهنگی، کالبدی، زیست محیطی و مدیریتی نیازمند بازنگری اساسی جهت هماهنگی با شهرهای هوشمند می باشد تا بتواند در بازآفرینی شهرهای آینده به عنوان رویکردی پرتوان ظاهر شود.

بازآفرینی شهری، شهر فردا، شهر هوشمند، نماگرهای شهر هوشمند