سیده آلاله میرزنده دل - دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش هنر، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
حسین عابددوست - دانشیار گروه گرافیک، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
زیبا کاظم پور - استادیار گروه پژوهش هنر، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

با پیشرفت ابعاد مختلف زندگی، شهر به مثابه فضایی که افراد به عنوان شهروند، ساعات زیادی را در آن می گذرانند، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این واقعیت که فضای شهری در هر منطقه و محدوده باید متناسب با نیازها و فرهنگ آن منطقه شکل گیرد، باعث می شود که شهروندان، احساس نزدیکی بیش تری با فضای شهری داشته باشند. هنرهای بومی، به دلیل وابستگی بسیار به فرهنگ هر منطقه، یکی از مهم ترین محرک عوامل بصری در هر منطقه محسوب می شود. آینده پژوهی در حیطه هنرهایی که ارتباط مستقیم با فضای شهری دارند، علاوه بر شناخت و تحلیل نیازهای شهروندان، چشم انداز درستی در بهبود عملکرد فضاهای شهری ارائه می دهد. این مقاله در پی درک این مسئله است که چرا و چگونه آینده پژوهی در حیطه هنر و هویت هنرهای بومی در ایجاد حس مکان در فضای شهری نقش دارد. این مقاله سعی دارد تا با روشی توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، نقش هویت هنرهای بومی را در ایجاد حس مکان در فضای شهری بررسی کند. روش تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش کیفی می باشد. در نهایت نتیجه گرفته می شود که هویت هنرهای بومی به وسیله حافظه بصری، با افراد بومی در ارتباط است. در نهایت دو عامل هویت هنر بومی با گذشته افراد بومی، که هر دو وابسته به آینده پژوهی نقش هویت هنرهای بومی در ایجاد حس مکان در فضاهای شهری هستند، با عوامل تشکیل دهنده گذشته که بر حال و آینده در مبحث آینده پژوهی تاثیر گذار است، ارتباط مستقیم دارند.

آینده پژوهی، هویت، هنر بومی، حس مکان، فضای شهری