شکوفه رسولی ریزی - دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
هوشنگ نصرتی - دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
سیدابوالفضل میردهقان - دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

نسبت بالای استحکام به وزن کامپوزیت های ساندویچی، یکی از اصلی ترین مزایای آنها است. در کنار این مزیت، این سازه ها از مشکلات عمده ای برخوردار هستند. جدایش رویه و هسته یکی از این مشکلات است که استفاده از این سازه ها را در مصارف مختلف محدود می کند. در این مطالعه به بررسی رفتار خمشی کامپوزیت های ساندویچی با رویه های پارچه شیشه و مغزی فوم پرداخته شده است. برای این منظور نمونه ها در سه فاصله ی دوخت و در شش زاویه مختلف دوخته شده اند. به منظور تولید کامپوزیت ها، از روش تزریق رزین در خلا استفاده شده است. سپس کامپوزیت های تهیه شده تحت آزمون خمش سه نقطه ای قرار گرفته و تنش خمشی رویه، تنش برشی هسته در نمونه های دوخته شده با نتایج نمونه ی شاهد بدون دوخت مقایسه شد. نتایج نشان می دهد با کاهش فاصله ی ردیف دوخت و به طبع آن افزایش تراکم دوخت، استحکام خمشی افزایش پیدا می کند و بهترین رفتار خمشی در زاویه ی ۴۵°± مشاهده شده است.

کامپوزیت ساندویچی، خواص خمشی، پارچه شیشه، فوم پلی یورتان، دوخت