فرزانه مکاری - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد
سیدعلی کبمیایی - دانشیار گروه روان شناسی مشاوره تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه فردوسی مشهد
ایمان الله بیگدلی - دانشیار گروه روان شناسی مشاوره تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه فردوسی مشهد

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی احساس امنیت و سواد عاطفی در رابطه بین سبکهای دلبستگی و اعتمادزناشویی بود. روش پژوهش توصیفی -همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه افراد متاهل دارای تحصیلات زیر دیپلم و بالاتر ساکن شهر مشهد در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ (N=۱۹۵۴۲) بودند و از میان آنها تعداد ۴۷۶ نفر با روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس جدول مورگان انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه کارکردهای روانشناختی خانواده ایرانی IFPFS، کمیایی، ۱۳۹۱ و خرده مقیاس های آن همچون "سواد عاطفی EL و احساس امنیت ES پرسشنامه ارزیابی میزان اعتماد به همسر CTM، گاتمن ۲۰۱۵. و سیاهه سبکهای دلبستگی AAI، بشارت ۱۳۸۴ استفاده گردید. برای تجزیه وتحلیل داده ها از مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان داد که مدل از برازش مطلوبی برخوردار بوده و احساس امنیت و سواد عاطفی نقش میانجی در رابطه سبک های دلبستگی دوسوگرا، ایمن و اجتنابی با اعتماد زناشویی داشتند P<۰/۰۱. علاوه بر این، سبک های دلبستگی ایمن، دوسوگرا و اجتنابی توانستند به صورت مستقیم با احساس امنیت، سواد عاطفی و اعتماد زناشویی رابطه معنادار داشته باشند P<۰/۰۱ براساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت که سبک های دلبستگی (ایمن، دوسوگرا و اجتنابی) به صورت مستقیم و غیر مستقیم می توانند اعتماد زناشویی را تحت تاثیر قرار دهند و نقش پویایی در میزان اعتماد به همسر داشته باشند.

احساس امنیت، اعتماد زناشویی، سبک دلبستگی، سواد عاطفی