رضا مولوی - استادیار، گروه مهندسی عمران، گرایش سازه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد چالوس، چالوس، ایران

به علت بوجود آمدن آسیب در اتصالات بال جوش شده تقویت نشده WUF در زلزله ۱۹۹۴ نورتریج، استفاده از اتصالات خمشی مقطعتیر کاهش یافته و متعاقب آن اتصالات بال سوراخ شده برای جلوگیری از گسیختگی ترد زودرس در اتصالات جوشی رایج شد. اتصالاتDF به وسیله مجموعه ای از سوراخ های تعبیه شده روی بال های تیر به منظور ایجاد یک نقطه ضعیف کنترل شده جهت تشکیل مفصلپلاستیک که می تواند مانع تمرکزهای تنش در جوش های شیاری اتصال شود ایجاد می شوند.تضعیف نامتقارن تیر به عنوان یک راهکارمناسب جهت بهسازی اتصالات مطرح است که عمل انتقال مفصل پلاستیک در آن با تضعیف بال تحتانی تیر و بدون نیاز به برداشتن دالبتنی انجام می شود. در این مقاله تاثیر الگوی های مختلف سوراخکاری در بال تحتانی تیر بر روی عملکرد لرزه ای اتصال مورد بررسیتحلیلی و عددی قرار گرفتند چهار طرح سوراخ کاری بال تحتانی مورد استفاده قرار گرفت و رفتار لرزه ای اتصالات مذ کور توسط نرم افزارآباکوس شبیه سازی و تاثیر بکارگیری آن ها در توزیع کرنش های معادل پلاستیک و منحنی لنگر-دوران بررسی شد و بهترین طرح از بینطرح های بررسی شده که موجب عملکرد بهتر در اتصال می گردید مشخص شد نتایج نشان داد که چیدمان و الگوی سوراخ کاری مناسبدر بال تحتانی تیر نقش اساسی و موثری در کاهش کرنش پلاستیک در جوش نفوذی اتصال مستقیم تیر به ستون و کنار سوراخ ها وجلوگیری از پارگی و شکست زودرس آنها دارد به طوری که یکی از طرح های سوراخ کاری مورد بررسی می تواند سبب کاهش حداکثرکرنش پلاستیک معادل در جوش نفوذی تحتانی اتصال مستقیم تیر به ستون به طور متوسط به اندازه ۲۸% نسبت به الگوی سوراخ کاریمرجع شود.

اتصال تیر به ستون، بهسازی لرزه ای، تیر با مقطع کاهش یافته، اتصال با بال سوراخ شده، روش اجزا محدود