شروین جودت نیا - دانشجوی دکتری، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
حامد سعیدی گوگرچین - دانشیار گروه سازه و بدنه خودرو، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران

امروزه استفاده از اتصالات چسبی در مقایسه با سایر اتصالات رقیب به دلیل مزایایی همچون کاهش وزن، افزایش ظرفیت تحمل بار سازه به علت توزیع یکنواخت تر تنش و مقاومت بالا در برابر پدیده های شیمیایی همانند خوردگی به طور روزافزون در حال گسترش است. اما استفاده از این اتصالات در صنایع دریایی در مقایسه با صنایع دیگر به آرامی پیش می رود. یکی از دلایل آن می تواند عدم وجود الزامات فنی و تئوری جهت بکارگیری این اتصالات در سازه های دریایی باشد. اتصالات چسبی در قایق های تندرو در محل اتصال شیشه ها، ریل های صندلی، یاتاقان های محفظه سکان و محورهای پیشرانه مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین از آنها در اتصال پره های روتور توربین باد نصب شده روی عرشه کشتی ها و سکوهای نفتی استفاده می شود. این نوشتار سعی دارد الزامات و دستورالعمل ها را از نقطه نظر طراحی جهت ایجاد یک اتصال چسبی مستحکم با قابلیت دوام بالا تشریح نماید. علاوه بر آن به عنوان نمونه، جهت تعیین پارامترهای هندسی اولیه و افزایش سرعت در فرآیند طراحی، روابط تحلیلی موجود در منابع جهت انجام محاسبات فنی اتصال چسبی برای یک کشتی کروز تشریح شده است. این مقاله بر آن است تا نشان دهد روش اتصال چسبی، در صورتی که پیش شرط ها و الزامات اولیه تامین گردد، می تواند جایگزینی مناسب جهت اتصال اجزا سازه های دریایی باشد

اتصالات چسبی، شرایط محیطی، روش تحلیلی، قایق تندرو، صنایع دریایی